Poetry: Putahi by Chad Patrick Osorio

Putahi

 by Chad Patrick Osorio

Sabi ng Nanay ko, kung hindi na daw ba siya masarap

Umiiyak siya ng tinanong niya iyon kay Itay

Nagbitiw si Itay ng ilang salita at tumahimik na si Nanay.

Nang gabing iyon, tumabi si Nanay sa aking pagtulog

Hawak-hawak ang aking ulo at humihikbi

Maalat ang kanyang mga luha.

Kinabukasan ay dumating sa bahay si Miranda

Maganda siya, at magara ang maiikli niyang mga damit

Ngunit waring may tinatagong asim ang kanyang pabango.

Simula noon ay magkatabi na kaming matulog ni Nanay

Sikip man sa aking maliit na higaan,

mainit at matamis naman ang aking mga panaginip.

Mahal ako ng Itay ko, sabi niya

Tita daw ang itawag ko kay Miranda

Nasamid ako sa iniinom kong tubig.

Ilang buwan ang lumipas, at naubusan na ng anghang si Miranda

“Di na ba ako masarap?” wika niya, umiiyak

Kinaumagahan, dumating si Cecile

Nakangiti na lang ang Nanay ko.

Sabi ng Lola ko, iba ang pait ng buhay

Lalo na sa mga babae, na sinisipsip ang kanilang linamnam

ng Haring Panahon, hanggang sila ay matuyo, pagsawaan at itapon.

Buti na lang lalaki ako.